فلیکس بامگارتنر 10 سال بعد از چتربازی از فراز آسمان
10 سال پیش در تاریخ 14 اکتبر 2012، فلیکس بامگارتنر، چترباز اتریشی، با پرش از فراز آسمانِ صحرای نیومکزیکو از ارتفاع 40 کلیومتر جهانیان را مجذوب خود کرد. به طور کلی، این شاهکار قابل‌توجه 3 رکورد جهانی را شکست. اول، مرتفع‌ترین سقوط آزاد، دوم، مرتفع‌ترین پرواز با بالن سرنشین‌دار، سوم، اولین شخصی بود که توانست سرعت صوت را بشکند (او به سرعت 1361.5 رسید). همچنین پخش زنده‌ی این رویداد در یوتیوب 8 میلیون بازدیدکننده‌ی همزمان داشت که بالاترین بازدید در تاریخ وب‌سایت است. فلیکس بامگارتنر و ردبول به مناسبت دهمین سالگرد پرش، مستندی از این رویداد پخش کردند. این مستند حدود 40 دقیقه است و حاوی تصاویر و چشم‌اندازهایی از چتربازی است که قبلاً دیده نشده‌اند. این مستند با نام «پرش از فضا» ارائه شد. ما به تازگی با این ماجراجوی اتریشی درباره‌ی این مستند گفت‌وگو کرده‌ایم و درباره‌ی میراث مرگبار سقوط سهمگین‌اش به تأمل پرداختیم.
یادآوری خاطرات ردبول استراتوس پس از 10 سال چه حسی دارد؟
«گذشته برای من یادآور خاطرات خوب و لذت‌بخشی است، حتی اگر همیشه کار کردن روی پروژه جذاب نباشد. به خصوص زمانی که متوجه شدم در داخل لباس فضایی دچار تنگناهراسی می‌شوم. لحظه‌ی حساسی بود و من احساس‌های متفاوتی را تجربه کردم، اما باید راه‌حلی برای این مشکل پیدا می‌کردم. قبلاً هرگز پروژه‌ای مانند این نداشتم و تجربه‌ای هم نداشتم، پس یاد گرفتم که چگونه در کارهای تیمی همکاری کنم. من به بودن در جمع عادت نداشتم و افراد زیادی هم در اطرافم وجود نداشت، زیرا بیس جامپر بودن یعنی، فقط خودت هستی و چتر نجاتت و تصمیم‌‌هایی که می‌گیری. اما به محض حضور در پروژه‌ای، مانند ردبول استراتوس، افراد زیادی هستند که باید با آنها همکاری کنیم و شما باید با آنها همراه باشید. بعد از کار کردن در چنین پروژه‌ی بزرگی، دیگر ترسی از هیچ کار پروژه مانندی ندارم، حالا هر چقدر هم که می‌خواهد، بزرگ باشد. طرفداران زیادی پیدا کردم و آنها را می‌دیدم، کسانی را که در دوران انجام پروژه هرگز ندیده بودم. بسیاری از آنها به من می‌گویند که این پرش، فرود شخصی آنها بر ماه بوده است».
آیا این سقوط آزاد زندگی شما را تغییر داده است؟ چگونه؟
«در واقع زندگی من را تغییر نداده است، من هنوز همان دوستان را دارم، و هنوز همان آدم فروتن هستم، تمام مسیر موفقیت به زمین ختم می‌شود. این پرواز فقط درهای بسیار زیادی را به روی من گشود. به دور دنیا سفر می‌کردم. در برنامه‌های تلویزیونی زیادی شرکت می‌کردم، با تام کروز و جرارد باتلر آشنا شدم. گفتگوی لذت‌بخشی با جیمز کامرون داشتم، مردی که در سال 2012 با زیردریایی به نام دیپ سی چلنجر (Deep Sea Challenger) به درازگودال ماریانا رفته بود. با افراد بسیار جالبی ملاقات می‌کردم و این عالی بود. هنوز هم طرفداران زیادی دارم و با آنها ملاقات می‌کنم. بسیاری از آنها می‌گویند که فرود شخصی آنها به ماه بوده است. من نمی‌گویم و هرگز نخواهم گفت که پرواز من با فرود آمدن بر سطح ماه قابل مقایسه است، این فقط موفقیتی بسیار بزرگ است. اما از دیدگاه احساسی، قابل مقایسه است».
فکر می‌کنید این رویداد بی‌نظیر و شاهکار مجدد تکرار خواهد شد؟
«همیشه کسی هست که رکورد تو را بشکند، اما با این‌حال من بسیار خوشحالم، زیرا من اولین نفر بودم. و همانطور که از تاریخ به یاد داریم، هیچ‌کس نفر دوم را به خاطر نمی‌سپارد».
از چه زمانی به چتربازی علاقه‌مند شدید؟
علاقه‌ی من به چتربازی برمی‌گردد به دوران کودکی‌ام. به یاد دارم که ساعت‌های زیادی بالای درخت می‌نشستم و از بالا به دنیا نگاه می‌کردم. به محض رسیدن به سن 16 سالگی در باشگاه محلی چتربازی ثبت نام کردم. آنها چتربازی را به من آموزش دادند و همه چیز از آنجا شروع شد. چند سال بعد در سِمت چترباز به ارتش اتریش پیوستم. بعد از آن بیس‌جامپ را شروع کردم. مدتی بعد سفر کردن به سراسر جهان را شروع کردم و در مکان‌های دیدنی و شناخته‌شده بیس‌جامپ انجام دادم. از برج‌های دوقلوی پتروناس در کوالامپور که بلندترین ساختمان جهان است و از مجسمه حضرت عیسی در ریودوژانیرو و بسیاری از مکان‌های معروف دیگر، بیس‌جامپ انجام دادم. سپس در سال 2005 در پروژه ردبول استراتوس ثبت‌نام کردم. پیچیده‌ترین پروژه‌ای که تا به آن زمان انجام داده بودم.
چه توصیه‌ای برای کسی که به دنبال تحقق بخشیدن به آرزوهای خود است، دارید؟
«به نظرم داشتن آدم‌های درست در اطراف‌مان بسیار مهم است. باید گوش دهید، یاد بگیرید و به نظم و انظباط زیادی نیاز دارید. به حاشیه‌ها و مشکلات توجهی نکنید، فقط انجام‌اش بدهید. همانطور که همیشه می‌گویم، رویاپردازان بزرگ همیشه برنده می‌شوند.»
آیا هنوز هم چتربازی می‌کنید؟
«از سال 2012 تا کنون 4 چتربازی انجام داده‌ام، اما بیشتر تمرکز خود را به پرواز با هلیکوپتر معطوف کرده‌ام. این دومین رویای کودکی من است. اولین رویای من چترباز شدن بود که در سن 16 سالگی به آن رسیدم و دومین رویای من این است که خلبان هلیکوپتر شوم. در حال حاضر یک خلبان تجاری هستم و ردبول 2 سال پیش به من یاد داد که چگونه پرواز آکروباتیک در هلیکوپتر داشته باشم. بنابراین سرم حسابی با نمایش‌های هوایی در سراسر جهان شلوغ است.
درباره‌ی مستند جدید خود به نام «پرش از فضا» صحبت کنید
«10 سال بعد شما با دید متفاوتی به مسائل نگاه می‌کنید. 10 سال پیش همه تحت فشار بودند، ما باید به موقع کار را به انجام می‌رساندیم، باید کاری انجام می‌دادیم که تا به حال کسی انجام نداده بود. با گذشت 10 سال همه احساس راحتی می‌کنند. این فیلم چیزهای زیادی برای گفتن دارد که ما تا به حال درباره‌ی آنها صحبت نکرده‌ایم. پس قطعا ارزش دیدن و وقت گذاشتن را دارد. وقتی برای اولین بار فیلم را دیدم، بسیار خوشحال بودم. فیلم بسیار احساسی است و خاطرات بسیار خوبی را برای من زنده کرد».
قدم بعدی برای شما چیست؟
«من همیشه رویای رفتن به ماه را داشتم، زیرا هنوز هم فکر می‌کنم قدم گذاشتن به سیاره‌ای دیگر بزرگ‌ترین دستاورد و موفقیت است. و تا به امروز فقط 12 نفر روی ماه بوده‌اند. پس من از هر فرصتی برای رفتن به ماه استفاده می‌کنم، این کاری است که واقعاً دوست دارم انجام‌اش بدم».
