چگونه روانشناسی چتربازی می تواند زندگی شما را تغییر دهد؟
در این مطلب از زاویه روانشناسی چتربازی به این ورزش هوایی می پردازیم. چتربازی یک ورزش فیزیکی است. اما جنبه دیگری هم وجود دارد که روانشناسی چترباز است. بسیار خنده دار است که اغلب چتربازان برای اولین بار عوارض جانبی چتربازی را تجربه نمایند. تصور اکثریت مردم این است که به محض باز شدن درب (هواپیما) یا پریدن از هواپیما از هوش می روند. ( اما این اتفاق برای آنها رخ نمی دهد. در واقع این امر بسیار دور از حقیقت است. ایجاد حالت بی هوشی یا از حال رفتن برای شما احتمالا یک امر بعید بنظر می رسد که احتمال بسیار کمی دارد.) برخی از مردم فکر می کنند که ادرار خواهند کرد. وقوع هیچ یک از موارد بالا محتمل نیست، به خصوص اگر قبل از پرش به خوبی از خود مراقبت کنید و با مثانه خالی به استقبال سقوط آزاد بروید. در ادامه با روانشناسی چتربازی بیشتر آشنا خواهیم شد.
عوارض روانشناسی چتربازی
عوارض جانبی فیزیکی چتربازی معمولاً در سمت مقابل حس «درخشندگی و رضایت بخش» آن قرار دارد. عواقبی که ممکن است قابل پیشبینی نباشند – اما حتما متوجه رخداد آن خواهید شد – اثرات روانی و روانشناسی چتربازی است. این پدیدهها در طول زندگی یک چترباز تأثیرات بدی را به همراه دارند، و اکثر چتربازان ورزشی، حرفه خود را در تعقیب خستگی ناپذیر این پدیده ها میگذرانند.
از نظر ذهنی انعطاف پذیر تر می شوید
آیا میدانید از این عمل (تجربه چتربازی) یک احساس شکست ناپذیری کامل به شما دست میدهد؟ درست مثل اینکه می توانید هر کاری را که می خواهید امتحان کنید و در آن موفق شوید. یا اینکه هیچ چیزی در این سیاره وجود ندارد که بتواند شما را متوقف کند! وقتی از چتر فرود می آیید، این اولین چیزی است که آن را احساس می کنید. چیزی شبیه خارج شدن از هواپیما و حرکت به سمت بالا در جو و سپس فرودی آرامی به سمت زمین، مغز انسان را در آن فضا قرار می دهد – و حتی بهتر از آن، آن را در همان حال نگه می دارد.
همزمان با پیشرفت شما در چتربازی، متوجه خواهید شوید که از نظر ذهنی انعطافپذیرتر شده اید. ما باید به طور مستمر توانایی تمرکز، هدایت انرژی خود در جهت انجام وظایف محوله و مدیریت فعال واکنش های ترس طبیعی بدن خود را بروز دهیم. وقتی این مهارت ها را تقویت نماییم، بطور کلی مفهوم این «زندگی» به طور قابل توجهی افزایش می یابد.
چتربازی احساس نا امنی را از بین می برد
حتی متعهدترین چتربازان حرفه ای نیز بدون هیچ گونه تحمیل یا القایی قبول دارند که برای اینکه یک چترباز خوب باشید، لزوماً نیازی نیست که حتما یک ورزشکار بسیار قوی یا انعطاف پذیر باشید. (البته این موضوع بسیار کمک می کند!). گفته می شود: بیشتر چتربازان برای بهتر شدن و پیشرفت از نظر روحی و جسمی، روی زمین و خارج از زمین سخت کار می کنند. بهینهسازی، بهینهسازی، بهینهسازی: این یک تکرار رایج در منطقه فرود است که میتواند به عنوان یک عارضه جانبی چتربازی نیز دیده شود.
چتربازی شور و اشتیاق را شعله ور می سازد که در نهایت به زدودن زنگار ضخیمی از ناراحتی، استرس، ترس و بی حالی که هر انسانی را آزار می دهد، کمک کرده و ناامنی را به خاکستر تبدیل می نماید.
پس بهانه جویی کنید.
عواقب جانبی چتربازی ٣ : سریع تر
چتربازی یک پاداش روانشناختی دیگر نیز دارد که ممکن است به آن علاقه مند شوید (البته برای درک این احساس باید کمربندتان را برای چند پرش شل نمایید): این کار مغز شما را برای تصمیم گیری های بهتر و سریع تر آموزش می دهد. فراگیری چتربازی باعث ایجاد آرامش و آمادگی خاص در مواجهه با استرس می شود. بارها و بارها، در هر صعود خود به ارتفاع ترفندها و ابزارهایی را برای کسب آرامش فرا خواهید گرفت – آن هم در یک محیط پرفشار، جایی که باید بسیار هوشیار، پرانرژی، آگاه و متمرکز باشید.
همانطور که مشخص است، چتربازی یک زمین تمرین ایده آل برای مدیریت بهینه استرس است که موانع سرعت را در مسیر تصمیم گیری شما از بین می برد. با گذشت زمان، چتربازان یاد میگیرند که سطح بهینهای از برانگیختگی را دریابند و آن را حفظ کنند، جایگاهی که فرد سطح بالایی از هوشیاری را تجربه می کند بدون اینکه بیش از حد تحریک شود. سپس از همین مهارت ها در تمام طول مدت زندگی بر روی زمین استفاده می کنند مانند مدیریت اخبار بد، رانندگی در شرایط بد؛ حضور در اجتماع؛ شروع یک مکالمه چالش برانگیز و این چیزهای بسیار مفیدی است که کمی سریعتر از گذشته بدان دست می یابیم.
بهبود خودکنترلی درونی
قدرت، از لحاظ جایگاه مادی، فقط یک نمایش بیرونی از خودکنترلی درونی است. در چتربازی، ما از کنترل تنفس، صحبت با خویشتن از جنبه مثبت، تجسم و روتین های قبل از اجرا، برای تقویت عملکرد خود استفاده می کنیم.
همانطور که می توانید تصور کنید، این مهارت ها فقط در محیط چتربازی مفید نیستند بلکه اینها مهارتهای زندگی هستند که ما را در هر مواجهه با چالشهای اطرافمان تقویت میکنند چه از نظر فیزیکی، اجتماعی و یا تحصیلی.