وینگ سوت در حیوانات
وینگ سوت در حیوانات
وینگ سوت در حیوانات هم وجود دارد با این تفاوت که آنها با پوست و مو خود پرواز می کنند و م توان گفت لباس وینگ سوت را همیشه بر تن دارند. پرواز شبیه وینگ سوت در حیوانات که برای جابجایی و برای کم کردن سرعت سقوط خود از درخت ها حرکت افقی با شیب تند را با بدن خود انجام می دهند وجود دارد. در واقع این حیوانات با بدن خود مقاومت در برابر هوا ایجاد می کنند و می توانند چند متر به سمت جلو حرکت کنند. این کار برای فرار از دست پرنده های شکاری و یا یافتن غذا صورت می گیرد. وینگ سوت در حیوانات نادر اما وجود دارد.
تاریخچه وینگ سوت
وینگ سوت در اصل در دهه‌ی 1930 ساخته شده است، نمونه‌ی اولیه‌ی آن از پارچه‌ای بین پاها و پارچه‌ای متصل از بازوها تا کمر ساخته شد. نمونه‌های اصلی و اولیه از چوب، کرباس، فولاد، و استخوان نهنگ ساخته شده بود (همانطور که می‌توانید تصور کنید چندان قابل اعتماد نبودند). وینگ سوت افزایش حرکت افقی را به همراه داشت. آنها مجدد در دهه 1990 توسعه و تکمیل پیدا کردند تا ظاهر مدرن خود و طراحی اتصال را نشان دهند. در ابتدا از آنها فقط برای پریدن از هواپیما استفاده می‌شد، اما ماجراجویان پر شر و شور و جسور جهان اجازه ندادند به همین جا ختم شود.
وینگ سوت از هواپیما راضی کننده نبود
پرش از یک جسم در حال حرکت بر فراز ارتفاعات باورنکردنی فقط برای فرود آمدن روی زمین و با سرعت 160 کیلومتر بر ساعت به اندازه‌ای که باید ترسناک نبود. امروزه افرادی که بیس جامپر نامیده می‌شوند از کوه‌ها، پل‌ها، و بناهای تاریخی به سمت زمین پرش می‌کنند، بنابراین می‌توانند هیجان موفقیت در اطراف صخره‌های تیز را برای 3 دقیقه یا بیشتر تجربه کنند. ایده‌ی اولیه این لباس پرواز از سنجاب پرنده الهام گرفته شده است. اگرچه ممکن است از نظر شکل و ساختار شبیه یکدیگر باشند، اما برخی افراد استدلال خود را دارند که انسان‌ها به دلیل چند عامل ساده از آنها پیشی گرفتند و جلوتر رفتند.
حیوانات وینگ سوتر
اول، نسبت مسافت افقی طی شده به ارتفاع از دست داده شده برای مبتدیان که از وینگ سوت استفاده می‌کنند بین 2 و 3 است. این بدان معناست که به ازای 30 سانتی‌متر فرود در ارتفاع 60 تا 90 سانتی‌متر به صورت افقی حرکت می‌کنند. این مقدار در سنجاب پرنده حدود 1.98 است. دوم، سنجاب‌ها به طور میانگین 152 تا 762 سانتی‌متر پرواز می‌کنند و معمولاً هیچ‌گاه به بیشتر از 13متر نمی‌رسد. انسان‌ها با وینگ سوت می‌توانند کیلومترها سفر کنند. دلیل این امر این است که انسان‌ها مجهز به فناوری‌های لازم برای پرواز بر فراز آسمان‌ها هستند، که دلیلی دیگر مبنی بر جلوتر بودن از سنجاب‌ها است.
لباس‌ها به انسان کنترل کافی برای ساخت و نگه داشتن را می‌دهند. ارتش مهم‌ترین استفاده‌کننده‌ی ملی از این لباس‌ها است. آنها به مأموران ویژه خود اجازه می‌دهند تا چند کیلومتری از اهداف خود دور شوند و بدون مشخص شدن در رادار به آنها نزدیک شوند. شاید فرود کمکی تنها مزیتی باشد که سنجاب‌ها نسبت به ما از آن برخوردار هستند. آنها می‌توانند در انتهای پرواز خود شتاب خود را مجدد به سمت بالا هدایت کنند، که این توانایی به آنها اجازه می‌دهد تا فرود ایمن و مطمئن داشته باشند، زیرا می‌توانند به اندازه‌ی کافی سرعت خود را کاهش دهند. نسبت مسافت افقی طی شده به ارتفاع از دست داده شده در آینده افزایش پیدا خواهد کرد و مشکل اساسی فرود کمکی برطرف خواهد شد و باعث می‌شود تا پریدن برای افراد عادی بسیار ایمن‌تر شود.
