آشنایی با پوزیشن‌های چتربازی
در این مطلب با پوزیشن‌های چتربازی و حالت‌های بدن در سقوط آزاد آشنا خواهیم شد. تجربه سقوط آزاد برای انسان بسیار هیجان‌انگیز است. در انسان میل به پریدن از ارتفاعات بلند، قبل از اختراع هواپیما وجود داشته است. افراد شجاعی وجود داشتند که صدها سال قبل از اختراع برادران رایت برای پریدن از ارتفاع تلاش می‌کردند. آن‌ها با سقوط آزاد از بالن‌ها، پل‌ها، ساختمان‌ها و برج‌ها، با استفاده از چتر نجات می‌خواستند چتربازی را تجربه کنند. همان‌طور که در طی گذشت سال‌ها هواپیماها بزرگ‌تر و باکیفیت بیشتری ساخته شدند و توانایی پرواز در ارتفاعات بالاتر را کسب کردند، به نظر می‌رسید که پرش از آسمان و سپس باز کردن یک چتر نجات در نزدیکی زمین، بسیار سرگرم‌کننده‌تر به نظر می‌رسد.
باد عنصر مهمی در چتربازی
اما وجود باد را چه کنیم؟ زمانی که افراد برای اولین بار و به‌طورجدی میزان سرعت سقوط انسان به سمت زمین را محاسبه کردند، به این نتیجه رسیدند که زمانی که سرعت شخص به حداکثر برسد باید دست و پای خود را جمع کند، چون ممکن است قدرت باد دست‌ها و پاهای فرد را از بین ببرد! پس از چند بار تلاش، معلوم شد که این مسئله اغراق‌آمیز است و یک فرد چترباز نه‌تنها می‌تواند با خیال راحت دست‌ها و پاهای خود را باز کند، بلکه می‌تواند از قدرت باد نیز به نفع خود استفاده کند.
نیروهای مهم در چتربازی
هنگام سقوط آزاد، با تمرین و تکرار می‌توان قدرت تولیدشده توسط باد را به کار گرفت و از این طریق افراد چترباز می‌توانند در آسمان توانایی حرکت را به دست بیاورند. پوزیشن‌ها و شکل و حالت بدن در سقوط آزاد باگذشت زمان بسیار پیشرفته‌تر شده‌اند – افراد مشتاق به این رشته ورزشی با تمرین و تکرار به‌تدریج یاد می‌گیرند که چگونه به هر شکلی که بخواهند بتوانند پرواز را تجربه کنند. تسلط بر اشکال فانتزی سقوط آزاد به زمان، آموزش و مهارت زیادی نیاز دارد، اما درک و به‌کارگیری اصول اولیه نسبتاً آسان است.
حالت آرچ
در سقوط آزاد، اولین چیزی که هنگام پرش آموزش می‌بینید – چه در سقوط آزاد انفرادی و چه در سقوط آزاد دو نفره همراه با مربی – حالت و وضعیت آرچ است. آرچ در واقع یک نوع حالت بدن است. حفظ حالت آرچ برای ایجاد ثبات در بدن با نگه‌داشتن باسن به سمت جلو و چانه به سمت بالا شکل می‌گیرد. در این حالت شکم شما به سمت زمین و سر به سمت افق قرار دارد. در این حالت چتر نجات پشت سر شما و در قسمت بالا قرار می‌گیرد – دقیقاً همان‌جایی که باید باشد.
حالت باکس
به این حالت «باکس من» نیز گفته می‌شود، این حالت همچنین «flat flying» یا «belly flying» نیز نامیده می‌شود. حالت باکس به حفظ شکل آرچ ثبات بیشتری می‌بخشد، همچنین با عبور باد از میان دست‌ها و پاها به شما توانایی حرکت می‌دهد. پوزیشن باکس من، به دلیل تقارن کلی و زوایایی که در این حالت وجود دارد به این نام معروف است.
پوزیشن دلتا در میان پوزیشن‌های چتربازی
پوزیشن دلتا یکی دیگر از مهم‌ترین پوزیشن‌های چتربازی است که هنگام آموزش سقوط آزاد به‌صورت انفرادی به آن نیاز دارید. بهترین حالت سقوط آزاد زمانی است که همراه با دوستان خود این کار را انجام می‌دهید، اما باز کردن چتر نجات نباید در نزدیکی افراد دیگر صورت بگیرد. در انتهای پرش، تمامی جامپرها باید بافاصله از هم و به‌گونه‌ای در آسمان قرار بگیرند تا بتوانند با خیالی آسوده کانوپی خود را باز کنند.
بنابراین پوزیشن دلتا برای ایجاد حرکت روبه‌جلو اعمال می‌شود (که به آن «دلتا ترک» یا «ترکینگ» نیز گفته می‌شود). حتماً در فیلم‌های اکشن این صحنه را دیده‌اید که یک قهرمان، هنگام سقوط آزاد بازوهای خود را به طرفین میبرد، پاهای خود را صاف می‌کند و به سمت جلو حرکت می‌کند؟ به این کار ترکینگ یا سقوط آزاد در موقعیت دلتا گفته می‌شود – اما در دنیای واقعی، بیشتر از اینکه یک شیرین‌کاری مهیج به نظر بیاید، یک مهارت اساسی محسوب می‌شود.
پوزیشن‌های چتربازی مختلف و جالب است
اشکال مختلف پوزیشن هنگام سقوط آزاد ازاینجا به بعد جالب‌تر می‌شوند. باگذشت زمان و با انجام آزمون‌وخطای فراوان، افراد چترباز یاد می‌گیرند که چگونه با دقت زیاد، پوزیشن خود را در آسمان کنترل کنند. مانور پذیری به حدی رسیده است که هنگام انجام سقوط آزاد، حرکات بدن افراد بیشتر از هر چیز دیگری به رقص یا اجرای هنرهای رزمی شبیه است و روتین‌های سقوط آزاد در سبک فری استایل، همانند ترکیبی از مهارت‌های اسکیت و بریک دنس هستند.
