پرواز با وینگسوت به داخل آتشفشان فعال
در این مطلب در رابطه با پرواز با وینگسوت به داخل آتشفشان فعال میپردازیم. افراد زیادی در سراسر دنیا وجود دارند که حتی کلماتی نظیر «بیباک» بهخوبی نمیتواند حق مطلب را در توصیف کارهای خارقالعاده و شاهکارهای حیرتانگیزی که انجام میدهند ادا کند. سباستین آلوارز یکی از این افراد است.
ترسناکترین پرواز
ماه گذشته، خلبان سابق نیروی هوایی شیلی، دست به انجام کاری زد که بهعنوان ترسناکترین پرواز در طول دوران فعالیتش شناخته میشود: پرواز به درون دهانه یک آتشفشان فعال و خارج شدن از آن! اما نکته جالبتوجه این است که آلوارز برای انجام این عمل جسورانه از هلیکوپتر و هواپیما استفاده نکرد و تنها با پوشیدن یک وینگسوت اقدام به انجام این کار کرده است. او اولین نفر در تاریخ است که دست به انجام چنین کار خارقالعادهای زد و این موفقیت را مدیون سالها تلاش خود میداند. آلوارز دراینباره گفته است: «همهچیز از جایی شروع شد که رویای پرواز در ذهنم شکل گرفت. از وقتی بچه بودم تنها به پرواز فکر میکردم و بالاخره موفق شدم آن را عملی کنم.»
همه چیز از اسکای دایونگ شروع شد
اولین تجربه آلوارز که تا حد زیادی به حرفه امروزی او شکل داد، زمانی بود که ابتدا بهعنوان خلبان و سپس با فراگیری رشته اسکای دایوینگ به نیروی هوایی شیلی پیوست. آلوارز بهسرعت به این رشته علاقهمند شد تا جایی که خارج از ساعات کاری خود در نیروی هوایی، به تمرینات در رشته اسکای دایوینگ میپرداخت و اکنون بهعنوان یکی از بهترینهای جهان در این رشته مفرح و خطرناک شناخته میشود؛ اما با گذشت زمان، میل آلوارز به هیجان و آدرنالین افزایش یافت و او را به سمت بیس جامپینگ و درنهایت پرواز با وینگسوت سوق داد.
هیجانطلبی با وینگسوت
آلوارز در بیشتر دوران حرفهای خود تلاش کرد تا به دنبال چیزی برود که او را به انجام کارهای خطرناکتر سوق بدهد. او میگوید: «فکر میکنم چند سال پیش به این موضوع پی بردم. تجربیاتی که در این حرفه به دست میآوردم واقعاً باعث خوشحالی من میشد – هنوز توضیح این مسئله دشوار است – و آن، احساس داشتن تمرکز و تسلط کامل و درعینحال وجود آدرنالین بود. این احساس، زمانی که خلبانی هواپیماها را بر عهده داشتم نیز به من دست میداد، زیرا در هنگام پرواز بر روی برخی موارد تمرکز و تسلط داشتم؛ اما باوجوداین، یک خلبان نیروی هوایی، تنها مسئولیت هدایت هواپیما را بر عهده ندارد، بلکه مأموریتهای دیگری نیز انجام میدهد. احساس داشتن تمرکز و تسلط کامل و درعینحال وجود آدرنالین، واقعاً مرا هیجانزده میکند. این همان چیزی بود که من همیشه به دنبال آن بودم و فقط میدانستم که عاشق این کار هستم، اما توضیحی برای آن نداشتم. حدس میزنم چند سال پیش متوجه این موضوع شدم که: «خودش است! دلیلش همین است!» دلیلش این است که من به دنبال تجربههایی هستم که باوجود هیجان و آدرنالین، ذهنم کاملاً بر روی یک موضوع متمرکز باشد.»
نمایش شگفتی طبیعت با وینگسوت
آلوارز در آخرین پرشش قصد داشت تا فناوری وینگسوت را تا حد ممکن پیش ببرد. این مرد 36 ساله اهل شیلی، کشوری با طیفی وسیع از مناظر خیرهکننده، تصمیم گرفت جسورانهترین پرواز خود را انجام دهد تا شگفتیهای طبیعی کشورش را به نمایش بگذارد. با توجه به طبیعت وحشی آلوارز، او درنهایت به این نتیجه رسید که این کار را بر فراز یکی از فعالترین و خطرناکترین آتشفشانهای شیلی به نام ویلاریکا (Villarrica) – که در بین ماپوچهها به اسم «خانه شیطان» شناخته میشود – انجام دهد.
جزییات پرواز با وینگسوت
سباستین آلوارز در ارتفاع بیش از 3.500 متر (تقریباً 2.2 مایل) از هلیکوپتر به بیرون پرید و پس از رسیدن بهسرعت 280 کیلومتر در ساعت (حدود 176.5 مایل در ساعت) به داخل دهانه 200 متری (656 فوت) آتشفشان ویلاریکا پرید و از آن خارج شد. آلوارز بعد از انجام این پرش جسورانه گفت: «این پرش، ترسناکترین کاری بود که تاکنون انجام دادم. از این موضوع مطمئنم! مخصوصاً به دلیل عوامل محیطی که در آن موقعیت بودند؛ آتشفشان فعال، ارتفاع زیاد، سرمای هوا، وزش باد و موارد بسیار دیگری که باید از قبل آنها را بررسی میکردم. این چالش ازنظر ذهنی برای من واقعاً سخت بود، زیرا ذهن من، مدام مرا از انجام این کار منع میکرد؛ اما باید به هر طریقی به ذهن غلبه کنید تا از پس آن بربیایید. من واقعاً از انجام این پروژهها لذت میبرم، واقعاً دوست دارم این رشته را تا جایی که ممکن است پیش ببرم.»
500 پرش تمرینی با وینگسوت برای پرواز روی آتشفشان
این پرش فوقالعاده تا حد زیادی با انجام تکنیکی به نام «فلرینگ» حاصل میشود؛ دستیابی بهسرعت کافی در حالت عمودی، باز کردن وینگسوت و سپس انتقال آن بهسرعت افقی. آمادهسازی برای انجام این پرش، بیش از یک سال طول کشید. قبل از انجام پرش، آلوارز نهتنها 500 پرش تمرینی انجام داد، بلکه باید محاسبات پیچیدهای را نیز با استفاده از سرعت، مسافت و فشار هوا در نظر میگرفت تا مطمئن شود که انجام چنین پرشی امکانپذیر است. بااینحال، آلوارز میگوید که آمادگی واقعی برای انجام این پرش از سالها قبل آغاز شد. او میگوید: «آمادهسازی برای انجام این پرش سالها طول کشید. برای ایجاد آمادگی باید تجربه اسکای دایوینگ یا بیس جامپینگ و از همه مهمتر تجربه خلبانی را داشته باشید. ولی حتی اگر دو سال هم برای این کار تمرین کرده باشید، بدون داشتن تجربه اسکای دایوینگ، هرگز توانایی انجام این پرش را به دست نخواهید آورد؛ بنابراین برای انجام چنین پرشی، به سالها آمادهسازی نیاز بود.»
«ترس، عامل مثبتی است»
آبوهوا در جنوب شیلی غیرقابلپیشبینی است، به این معنی که آلوارز اغلب بهسختی میتوانست موقعیتی را برای انجام پرشهای تمرینی خود به دست آورد. تلاشهای او اغلب به دلیل وزش بادهای شدید، باران، برف و همچنین طوفانهای شدید که گاهی حتی یک هفته طول میکشید، با شکست مواجه میشد. آلوارز دراینباره میگوید: «واقعاً نگران بودم که نتوانم موقعیت مناسبی را برای انجام این پرش پیدا کنم.» او با لبخند اضافه میکند: «در آن هفته شرایط جوی مناسب بود و آتشفشان فعالیت زیادی نداشت؛ اما از شوخی گذشته، ویلاریکا یک آتشفشان فعال است و اگر محاسبات من غلط از آب دربیاید، نتیجه واضح است!»
پرشی پیشگام روی آتشفشان فعال با وینگسوت
آلوارز درحالیکه در ارتفاع 3.500 متری زمین، بر روی لبه هلیکوپتر نشسته است مدعی است که هیچچیز بهاندازه انجام یک پرش پیشگام او را هیجانزده نمیکند: «نمیتوانم توضیح بدهم که انجام دادن این کار چقدر مرا خوشحال میکند؛ اما میدانید، فکر میکنم زندگی واقعاً همین است. منظورم این است که شما باید کاری را که دوست دارید انجام دهید.» کاملاً به نظر میرسد که آلوارز با این فلسفه زندگی میکند. مرد معروف به «آردیلا» – در زبان انگلیسی به معنی «سنجاب» – در بیشتر زمان مصاحبه، لبخندی عمیق به چهره دارد و وقتی صحبت از کارهای جسورانه او میشود، با هیجان شروع به توضیح دادن میکند. او احساسات خود را هنگام انجام این پرش، شبیه به یک «ترن هوایی» توصیف میکند و میگوید: «دقیقاً شبیه فوران یک آتشفشان است».
محاسبات دقیق چاشنی کار
یکی دیگر از ویژگیهای آلوارز، محاسبهگری دقیق است. باوجوداینکه ممکن است این اقدامات از دیدگاه بقیه بیهوده – و اغلب غیرممکن – به نظر برسد، او با ذهنی آرام و منطقی همهچیز را بررسی میکند تا مطمئن شود که وجود مهارت و انجام محاسبات دقیق، او را از بروز هرگونه خطر در امان نگاه میدارد. بااینحال، حتی باوجود محاسبات دقیق، هرگز نمیتوان وجود ترس را انکار کرد. آلوارز دراینباره میگوید: «البته که میترسم، ولی این احساس ترس را دوست دارم. ازنظر من احساس نگرانی یا ترس عوامل مثبتی هستند و شما باید توانایی مدیریت آنها را داشته باشید. اگر نتوانید ترس خود را مدیریت کنید، این احساس ترس، تبدیل به حس وحشت میشود و در این صورت نمیتوانید واکنشی درستی از خود در موقعیت نشان دهید؛ بنابراین، مرز باریکی بین این دو حالت وجود دارد: من میترسم، اما این احساس ترس مرا هوشیار نگه میدارد، بنابراین همهچیز در کنترل من است.» از طرف دیگر، اگر نتوانم به ترس خود غلبه کنم و وحشتزده شوم، کارها بهدرستی پیش نخواهد رفت: «شاید بهتر باشد در اینجا، از پلان B یا پلان C کمک بگیرم.»
ماجراجوییهای این خلبان ادامه خواهد داشت
اگر فکر میکنید پرواز به داخل دهانه یک آتشفشان فعال و خارج شدن از آن تنها با یک وینگسوت، ازنظر آلوارز به همان اندازه خطرناک است، بهتر است در این مورد تجدیدنظر کنید. او دراینباره میگوید: «من شاهکار خیلی خوبی داشتم… شاید بیشتر از یکی! در مورد اینکه محاسباتم به نتیجه میرسند مطمئن نیستم، هیچگاه نمیتوان صد در صد مطمئن بود، چون قرار است با طبیعت دستوپنجه نرم کنم؛ اما ایدههای زیادی در سر دارم که نیازمند سازماندهی دقیق هستند… من واقعاً عاشق این کار هستم.»