سقوط آزاد سمندر
در این مطلب در رابطه بامهارت سقوط آزاد سمندر توضیح می‌دهیم. بیشتر سمندرها در نهرها و زیر صخره‌ها یا کنده‌ها زندگی می‌کنند، اما سمندر سرگردان[1] سبک زندگی خاص و پرهیجانی دارد. این دوزیست ۱٣ سانتی‌متری بیشتر یا تمام عمر خود را در خطوط ساحلی ردوود و روی درختان سکویا نوعی از بلندترین درختان جهان می‌گذراند. اخیراً، یک مطالعه آزمایشگاهی نشان داده است که چگونه این سمندرها می‌توانند با پریدن از درخت پایین بیایند و با گستردن اندام خود همانند یک چترباز، شدت سقوط خود را کاهش دهند.
سقوط آزاد سمندر در تونل باد
برای مطالعه توانایی مهارت‌های هوایی سمندر سرگردان، محققان چند سمندر را همراه با سه گونه دیگر از سمندرها که میزان صعود آن‌ها متفاوت است، در محیط آزمایشگاهی موردتحقیق و بررسی قرار داده‌اند و با قرار دادن آن‌ها را در یک تونل باد با استفاده از فن شرایط سقوط آزاد را برای این گونه‌ها شبیه‌سازی کردند.
توانایی سمندرها در حالت بدن ارچ
طبق تحقیقات منتشرشده در نشریه Current Biology، سمندر سرگردان و بستگانش، سمندر درختی اغلب اندام خود را مانند یک چترباز در زمان سقوط آزاد باز می‌کنند (حالت ارچ) و با این کار نیروی کشش را به حداکثر می‌رساند و شدت فرود آن‌ها را تا ۱۰ درصد کاهش می‌دهد. گاهی اوقات سمندرها با تکان دادن پاها و دم خود به جهات مختلف می‌چرخیدند. این دقیقاً همان کاری است که چتربازها در هنگام سقوط آزاد از هواپیما یا در تونل باد انجام می‌دهند.
همه سمندرها مهارت سقوط آزاد ندارند
در مقابل، سمندر سیاه خالدار (A. flavipunctatus) گونه‌ای که عموماً مهارت بالا رفتن از درخت را ندارد و همچنین مونتری انساتینا (Ensatina eschscholtzii) که بر روی زمین زندگی می‌کند، در بهترین حالت گاهی اوقات موفق به سرخوردن می‌شوند (ترکنیگ) که حتی در این حالت نیز کنترل زیادی بر آن ندارند.
سقوط آزاد راهی برای فرار
سقوط آزاد سمندر می‌تواند راهی مؤثر برای جلوگیری از شکار شدن توسط شکارچیان باشد و همچنین ممکن است کارآمدترین روش برای حرکت به سمت پایین درختان باشد. محققان اکنون در حال مطالعه درک چگونگی رفتار پروازی سمندرهایی‌ای سرگردان از طریق مدل‌های کامپیوتری هستند – گونه‌ای که هیچ سازگاری آشکار ظاهری برای پرواز ندارد مانند فلپ‌های پوستی که به آن‌ها برای بلند شدن و لیز خوردن در هوا کمک می‌کند.
[1] Aneides vagrans
