سقوط آزاد دو نفره از سیر تا پیاز

هر آنچه باید در مورد سقوط آزاد دو نفره بدانید

سقوط آزاد دو نفره یکی از روش‌ها در اسکای دایوینگ است که در آن یک مربی باتجربه و آموزش‌دیده و دارای گواهینامه به همراه فردی بدون هیچ‌گونه مجوز یا تجربه قبلی درزمینهٔ چتربازی از یک سیستم چتر نجات استفاده می‌کنند و پرش را انجام می‌دهند. این سیستم به‌طور خاص و به‌گونه‌ای طراحی‌شده است که تقریباً تمامی افراد می‌توانند تمام مراحل چتربازی را با حداقل آموزش و زیر نظر و کنترل مستقیم یک مربی بسیار مجرب و ماهر تجربه کنند.

سقوط آزاد تندم تحولی در چتربازی

سقوط آزاددو نفره (تندم) به بهترین ابداع در دنیای اسکای دایوینگ تبدیل‌شده و یک تجربه کاملاً منحصربه‌فرد و پرهیجان با هزینه معقول، حداقل میزان خطر و زمان انجام است. این روش برای آن دسته از ماجراجویانی که به دنبال تجربه هیجان چتربازی هستند و کسانی که قصد دارند مجوز پرواز خود را به‌صورت انفرادی دریافت کنند یک مقدمه عالی محسوب می‌شود.

مقایسه سقوط آزاد تندم با دیگر روش‌های پرش

سقوط آزاد دو نفره به‌عنوان اولین قدم در رشته اسکای دایوینگ، مزایای بسیاری را ارائه می‌دهد. در یک پرش دو نفره، فرد مبتدی می‌تواند سقوط آزاد و پرواز با چتر نجات را با حداقل آموزش و کمترین میزان خطر تجربه کند. یک فرد مبتدی می‌تواند در کمتر از 15-10 دقیقه برای پرش آماده شود و سقوط آزاد و پرواز با چتر نجات را بدون هیچ‌گونه مسئولیت و استرسی تجربه کند. تنها کاری که شما انجام می‌دهید این است که از تماشای مناظر لذت ببرید.

نکات منفی پرش اول به‌صورت انفرادی

از دیگر روش‌های پرش از هواپیما یا هلی کوپتر، سقوط آزاد به‌صورت انفرادی است. فردی که قصد دارد به‌صورت انفرادی پرش انجام دهد باید به‌طور کامل آموزش‌دیده و در مورد طرز استفاده از لوازم، روش‌های ایمنی در حین پرواز، انواع موقعیت‌های بدن در حین سقوط آزاد، روش‌های اضطراری، پرواز با چتر نجات و الگوهای فرود اطلاعات کافی داشته باشد. در سقوط آزاد به‌صورت انفرادی، فرد جامپر مسئولیت ایمنی خود را بر عهده دارد. درحالی‌که در پرش‌های دو نفره، مربی این مسئولیت را بر عهده می‌گیرد.

سقوط آزاد دو نفره روشی نسبتا جدید است

در برخی از اولین روش‌های چتربازی، سقوط آزاد وجود ندارد. روش استاتیک لاین یا استقرار به کمک‌مربی قبلاً جزو محبوب‌ترین روش‌ها برای اولین تجربه پرش به‌حساب می‌آمدند. در این نوع پرش‌ها، افراد از ارتفاع بسیار پایین‌تر (4000-3000 فوت بالاتر از سطح زمین) از هواپیما خارج می‌شوند و چتر نجات هنگام خروج از هواپیما باز می‌شود. از این روش، به‌عنوان پرش‌باچتر نجات نیز نام‌برده می‌شود. در هردوی این روش‌ها، به یک روز کامل مطالعه در کلاس، تمرین زمینی و آزمایش و تمرین قبل از پرش نیاز است. به همین دلیل، ازنظر اکثر مراکز چتربازی، این روش، یک روش آموزشی قدیمی به‌حساب می‌آید.

سقوط آزاد به روش AFF

یک جایگزین مدرن برای اولین گزینه در پرش انفرادی، برنامه سقوط آزاد به روش ای اف اف (AFF) است.  AFF بهترین روش برای صدور گواهینامه و مجوز برای چتربازان تازه‌کار است. باوجوداینکه برخی از مراکز چتربازی آن را به‌عنوان اولین گزینه برای پرش ارائه می‌دهند، آموزش این روش نیز شامل یک روز کامل آموزش و تمرین زمینی و حضور در کلاس است. اهداف خاصی در AFF وجود دارد و دستیابی به هر مرحله از چتربازی الزامات خاصی را شامل می‌شود. علاوه بر ریسک پایین خطر، بر مدیریت کار متمرکز خواهید بود و مسئولیت ایمنی بر عهده خودتان است.

نقاط مثبت پرش اول به‌صورت دو نفره

سقوط آزاد دو نفره این امکان را فراهم کرده است که تمامی افراد با داشتن شرایط جسمانی مناسب و حداقل 18 سال سن، بتوانند سقوط آزاد را تجربه کنند. در صورت داشتن معلولیت هم می توان سقوط آزاد دونفره را تجربه کرد. سقوط آزاد دو نفره امن‌ترین روش برای اولین تجربه چتربازی است و این امکان را فراهم می‌کند تا با روشی مقرون‌به‌صرفه و در کمتر از نیم روز، به بیشترین مهارت‌ها، ترفندها و تجربیات در حوزه سقوط آزاد دسترسی داشته و به‌راحتی با هزاران چترباز موفق، متخصصین باتجربه، آموزش‌دیده و دارای گواهینامه در ارتباط باشید. حال وقت آن رسیده است که برویم به سراغ اینکه سقوط آزاد دو نفره چگونه است؟

سیستم هارنس و اتصال دو نفره

مربی از یک سیستم چتر نجات دو نفره استفاده می‌کند که به‌طور خاص برای پشتیبانی از دو نفر، هم در حین سقوط آزاد و هم در طول پرواز با چتر نجات طراحی‌شده است. این سیستم از چترهای بزرگ‌تر که برای تحمل وزن دو نفر طراحی‌شده‌اند ساخته‌شده و دارای چهار حلقه فلزی از جنس استیل ضدزنگ است (آزمایش‌شده برای تحمل حداقل 5000 پوند نیروی کششی) که برای اتصال هارنس فرد مبتدی به سیستم چتربازی مربی استفاده می‌شود. فرد مبتدی یک هارنس با چهار گیره اتصال (در دو طرف شانه و باسن) به تن می‌کند که مربی آن‌ها را به سیستم خود متصل می‌کند. بندهای پا، دور سینه و شکم و اتصالات جانبی هارنس فرد مبتدی کاملاً قابل تنظیم است تا از ایمنی و راحتی فرد هنگام سقوط آزاد، پرواز با چتر نجات و فرود اطمینان حاصل شود.

مربی در پشت پسنجر قرار می گیرد

مربی در پشت شاگرد قرار می‌گیرد تا به تمام تنظیمات و هدایت چتر نجات دسترسی داشته و باز کردن چتر نجات برای او راحت باشد. گیره‌های اتصال در پشت هارنس شاگرد قرار دارند. در هواپیما، شاگرد معمولاً در مقابل و پشت به مربی می‌نشیند. هارنس، انعطاف لازم را هم در حین سقوط آزاد و هم در پرواز با چتر نجات فراهم می‌کند که این مسئله ایمنی شاگرد را تضمین می‌کند.

مراحل سقوط آزاد و پرواز با چتر نجات

هنگامی‌که مربی و شاگرد از هواپیما خارج می‌شوند، مربی یک چتر نجات کوچک به نام چتر دروگ را باز می‌کند. چتر دروگ این اجازه را می‌دهد تا مربی و شاگرد با سرعتی نسبتاً مشابه یک پرش انفرادی یا حدوداً 120 مایل در ساعت داشته باشند. مربی چتر نجات را حدوداً در ارتفاع 5000 پایی از سطح زمین باز می‌کند. ازآنجاکه میزان ارتفاع برای باز کردن چتر نجات در سقوط آزاد دو نفره مدت‌زمان پرواز شما را تعیین می‌کند، بنابراین در هر مرکز اسکای دایوینگ مدت‌زمان پرواز متفاوت خواهد بود. درنتیجه مقدار زمان سقوط آزاد به میزان ارتفاع نیز بستگی دارد.

چتر سقوط آزاد تندم متفاوت است

در سقوط آزاد دو نفره، چترها به‌طور قابل‌توجهی بزرگ‌تر و مستطیل شکل‌تر از چترهای پرش انفرادی هستند. چترهای پرش دو نفره، جهت تحمل بار اضافی، معمولاً سه تا چهار برابر بزرگ‌تر از چترهای طراحی‌شده برای پرش‌های انفرادی هستند. چترهای نجات قابلیت چرخش در تمامی جهات، کاهش یا افزایش سرعت را دارند و کاملاً قابل‌کنترل هستند. افراد چترباز اغلب از قدرت باد برای حرکت به سمت منطقه فرود استفاده می‌کنند، اما سرعت آن‌ها در نبود باد به چیزی حدود 20 مایل در ساعت می‌رسد. میزان کنترل‌پذیری چتر نجات، درک قدرت باد و میزان بالای تجربه به این معنی است که مربی شما در منطقه فرود موردنظر یا بسیار نزدیک به آن فرود می‌آید.

ویژگی‌های ایمنی سیستم چتربازی دو نفره

هر سیستم چتربازی، مجهز به یک چتر نجات اصلی و یک چتر ذخیره است. ازنظر آماری، در هر هزار سقوط آزاد یک مورد نقص در چتر نجات رخ می‌دهد. بیشتر این نقص‌ها در چترهای انفرادی با کارایی بالا اتفاق می‌افتد. مربیان برای این شرایط به‌طور کامل آموزش‌دیده‌اند و به‌طور مکرر روش‌های اصلاحی را تمرین و تکرار می‌کنند. با آمادگی و تمرین زیاد، خرابی چتر نجات اغلب به‌عنوان مشکلات جزئی تلقی می‌شود.

سقوط آزاد تندم و ایمنی

سیستم‌های چتربازی دو نفره دارای ویژگی‌های ایمنی متعددی هستند. یکی از پیشرفته‌ترین این سیستم‌ها، یک قطعه رایانه‌ای است که میزان سرعت و ارتفاع را کنترل می‌کند. این دستگاه فعال‌ساز خودکار، این امکان را فراهم می‌کند تا درصورتی‌که مربی قادر به باز کردن چتر نجات نباشد، چتر را به‌طور خودکار و در ارتفاع تعیین‌شده باز کند. برای اطلاعات بیشتر لطفا ایمنی در سقوط آزاد را مطالعه کنید.

نظارت بر ارتفاع یک وظیفه حیاتی برای داشتن یک سقوط آزاد ایمن است. پس از سال‌ها تجربه، فرد چترباز قادر خواهد بود تا ارتفاع را به‌طور چشمی تشخیص دهد؛ اما بدیهی است که هیچ چترباز باتجربه‌ای تنها به نشانه‌های بصری تکیه نمی‌کند. مربیان و چتربازان حرفه‌ای، از ارتفاع‌سنج‌های دیداری و شنیداری برای تعیین ارتفاع استفاده می‌کنند. اکثر آن‌ها حداقل یکی از این ارتفاع‌سنج‌ها را هنگام پرش در اختیاردارند.

پروسه سقوط آزاد دو نفره

رزرو کردن

رزرو پرش، اولین قدم است. اگر تاکنون به دلیل اضطراب، ترس یا فوبیا برای سقوط آزاد اقدام نکرده‌اید، بهترین کاری که می‌توانید انجام دهید این است که تاریخ پرش خود را تعیین کنید. تعیین تاریخ پرش، فکر کردن به سقوط آزاد و حضور در روز تعیین‌شده، ترسناک‌ترین بخش کل فرآیند خواهد بود.

زمان‌بندی و تغییرات

در صورت تداخل در برنامه‌ریزی، می‌توانید تاریخ پرش خود را تا 24 ساعت قبل از تاریخ تعیین‌شده، بدون پرداخت جریمه مجدداً برنامه‌ریزی کنید. در صورت غیبت یا تغییر در برنامه کمتر از 24 ساعت قبل از پرش، هزینه پرواز بازگردانده نمی‌شود.

اگر شرایط آب‌وهوا برای چتربازی مساعد نباشد، ممکن است پرش‌ها را برای یک روز دیگر برنامه‌ریزی کنیم که در این صورت در اسرع وقت به شما اطلاع داده می‌شود و بدون پرداخت هزینه اضافی، برنامه‌ریزی مجدد صورت می‌گیرد. شرایط آب‌وهوا در بیشتر اوقات غیرقابل‌پیش‌بینی است.

چک ­این (Check in) کردن در روز پرش

حتماً در زمان مشخص‌شده در روز پرش یا قبل از آن در محل حاضر شوید. عدم حضور به‌موقع می‌تواند منجر به از دست رفتن پرواز شما و ایجاد تأخیر در پرش دیگر افراد شود.

آموزش سقوط آزاد دونفره

پس از تکمیل چک‌این، یک آموزش اولیه به شما ارائه داده می‌شود که در آن تجهیزات سقوط آزاد دو نفره و ویدیوی آموزشی را بررسی می‌کنید. برای هر فرد مبتدی، یک مربی تعیین می‌شود. مربی شما را در لیست انتظار قرار می‌دهد و آموزش را آغاز می‌کند. مربیان ما در طول روز چندین پرش انجام می‌دهند، بنابراین شما در یک گروه کوچک در کنار دیگر افراد خواهید بود که قرار است با یک مربی واحد پرش را تجربه می‌کنند.

آموزش ساده

آموزش سقوط آزاد دو نفره بسیار ساده است. مربی در مورد تدارکات عملیاتی، رویه‌های داخل هواپیما، وضعیت بدن در حین سقوط آزاد و تکنیک‌های فرود به شما توضیح می‌دهد. این فرآیند معمولاً 15-10 دقیقه طول می‌کشد. این توضیحات آموزشی به حداکثر لذت شما از پرش کمک می‌کند و تا حد امکان استرس شما را کاهش می‌دهد.

پرش به‌صورت دو نفره

چتربازی شامل پرواز با هواپیما، خروج از هواپیما، سقوط آزاد، پرواز به همراه چتر نجات و فرود هست. هر فرد در هر مرحله همراه با یک مربی حرفه‌ای و تائید شده پرش را انجام می‌دهد.

پرواز با هواپیما

مربی شما را برای پرواز به سمت هواپیما راهنمایی می‌کند و به شما کمک می‌کند تا در موقعیت مناسب قرار بگیرید. شما به سمت دم هواپیما و پشت به مربی خود می‌نشینید تا او بتواند هارنس شما را به‌درستی نصب کند. در طول پرواز با استفاده از کمربند ایمنی به هارنس خود یا به سیستم چتربازی مربی متصل می‌شوید. تقریباً در نیمه‌راه مربی نکات کلیدی سقوط آزاد را با شما مرور کرده و تنظیمات نهایی هارنس را انجام می‌دهد.

نحوه خروج از هواپیما در سقوط آزاد تندم

هنگامی‌که به ارتفاع و نقطه پرش رسیدیم، افراد یک‌به‌یک از هواپیما خارج می‌شوند. شما و مربی‌تان معمولاً در حالتی خمیده به سمت در هواپیما می‌روید. برای چند ثانیه در لبه هواپیما می‌ایستید و مربی بررسی‌های نهایی را انجام داده و برای پرش آماده می‌شود.

روند خروج سریع‌تر ازآنچه اکثر مردم انتظار دارند اتفاق می‌افتد. تخلیه هواپیما بسیار سریع صورت می‌گیرد و تنها حدود ده ثانیه زمان بین پرش‌ها اختصاص داده می‌شود. این مسئله، امکان ایجاد فاصله ایمنی بین گروه‌های چترباز را فراهم می‌کند. نکته مثبت این مسئله این است که شما زمان زیادی برای فکر کردن یا نگرانی در مورد پرش نخواهید داشت. به نظر می‌رسد همه‌چیز به‌قدری سریع اتفاق می‌افتد که به‌سختی می‌توانید فرصتی برای نگرانی‌های احتمالی داشته باشید.

سقوط آزاد تندم

با تغییر وضعیت بدن خود، می‌توانیم حرکات و موقعیت بدن خود را شامل چرخش، حرکت به جلو و عقب، افزایش و کاهش سرعت در طی سقوط آزاد کنترل کنیم. اگر به دنبال ماجراجویی و هیجان هستید، بعد از خروج از هواپیما و در حین سقوط آزاد می‌توانید چرخش‌های روبه‌جلو یا عقب را انجام دهید. اگر به دنبال یک تجربه پرواز آرام‌تر یا مستعد بیماری حرکت هستید، این موضوع را با مربی خود در میان بگذارید.

باز کردن چتر نجات و پرواز

در سقوط آزاد دو نفره، چترهای نجات معمولاً در فاصله 5000 پایی بالاتر از سطح زمین باز می‌شوند. چترها به‌گونه‌ای طراحی‌شده‌اند تا سرعت سقوط آزاد را که معمولاً حدود 120 مایل در ساعت است، قبل از باز شدن کامل به‌تدریج کاهش دهند تا هنگام باز شدن چتر تنش زیادی به فرد و تجهیزات وارد نشود. فرایند باز شدن چترهای سقوط آزاد دو نفره در ارتفاع 500-1200 پایی معمولاً بین 7 تا 12 ثانیه طول می‌کشد. هنگامی‌که چترباز می‌شود، وضعیت شما از حالت شکم به زمین به حالت عمودی تغییر خواهد کرد. احساس بی‌وزنی که در هنگام سقوط آزاد داشتید جای خود را به احساس سنگینی ناشی از نیروی گرانشی زمین خواهد داد. سقوط آزاد دو نفره با چتر نجات درواقع طولانی‌ترین قسمت سقوط آزاد است که بین سه تا هشت دقیقه به طول می‌انجامد. طول مدت پرواز بستگی به وزن افراد در زیر چتر نجات و سبکی روند پرواز دارد.

فرود با چتر نجات

فرود با چتر نجات در سقوط آزاد دو نفره، معمولاً به نرمی صورت می‌گیرد. در اکثر فرودها، به فرد آموزش لازم داده می‌شود که قبل از فرود، پاهای خود را به سمت بالا و جلو بلند کند. هدف از این تکنیک این است که پاهای مربی به سمت پایین کشیده شود تا بتوانید فرود بیایید. در شرایط نبود وزش باد، در هنگام فرود ممکن است مجبور شوید بر روی باسن خود فرود بیایید. در مواقعی که وزش باد شدید است، ممکن است فرود به‌صورت ایستاده انجام شود. شرایط فرود در هر پرواز متغیر است، بنابراین با نزدیک شدن به زمان فرود، از مربی خود کمک بگیرید. پس از فرود و بازگشت به زمین، از سیستم چتربازی مربی جدا می‌شوید.

مناظر

در حین سقوط آزاد، در معرض بعد جدیدی ازنظر بصری قرار خواهید گرفت که قبلاً هرگز تجربه آن را نداشته‌اید. شما برای اولین بار با یک دنیای کاملاً سه‌بعدی روبرو می‌شوید که نسبت به سوارشدن در یک ترن هوایی یا ایستادن روی لبه یک صخره کاملاً متفاوت است، زیرا شما با سریع‌ترین سرعتی که تاکنون تجربه آن را داشته‌اید و بدون وجود هیچ‌گونه محفظه‌ای مانند هواپیما در آسمان حرکت می‌کنید. این بدان معنی است که شما همه‌چیز را به‌گونه‌ای کاملاً جدید خواهید دید و این مسئله بسیار شگفت‌انگیز است!

تنفس هنگام سقوط آزاد دو نفره

«آیا نفس کشیدن در هنگام سقوط آزاد مشکل است؟» اغلب سؤالی است که توسط افراد تازه‌کاری که برای اولین بار پرش را تجربه می‌کنند پرسیده می‌شود. ازنظر فیزیولوژیکی، نفس کشیدن در حین سقوط آزاد با سرعت 120 مایل (معادل تقریبا 200 کیلومتر در ساعت) در ساعت از ارتفاع 18000 پایی تفاوت چندانی با نفس کشیدن روی زمین ندارد. دلیل اصلی اینکه افراد در حین سقوط آزاد دچار مشکلات تنفسی می‌شوند، سرعت باد است. در یک سقوط آزاد دو نفره، سرعت به‌طورکلی حدود 120 مایل در ساعت است.

راحت نفس بکشید

باوجوداینکه فشار هوا نسبتاً زیاد است، اما این موضوع بر توانایی ما در تنفس تأثیر چندانی نمی‌گذارد. به نظر دشوار می‌رسد، زیرا احساساتی نظیر اضطراب یا ترس را نیز تجربه می‌کنید و به آن واکنش نشان می‌دهید. در مواجهه با این احساسات اولین واکنش ما اغلب تنش و استرس زیاد است. در این فرآیند، ممکن است به‌صورت ناخودآگاه نفس خود را حبس کنیم. این‌یک واکنش غریزی است. درک این موضوع و تنفس آگاهانه احساس تنگی نفس را در حین سقوط آزاد برطرف می‌کند.

هوای رقیق‌تر در ارتفاع

دلیل دیگری که مردم معتقدند تنفس در هنگام سقوط آزاد می‌تواند چالش‌برانگیز باشد، وجود هوای رقیق‌تر در ارتفاعات زیاد است. اگرچه درصد اکسیژن هوا همیشه ثابت است، اما مولکول‌های اکسیژن در ارتفاعات بالاتر از یکدیگر جدا می‌شوند؛ بنابراین، در هر والیوم، مولکول اکسیژن کمتری وجود دارد و درنتیجه بدن شما در مدت‌زمان طولانی احساس خستگی می‌کند و انرژی کمتری دارد، زیرا سیستم گردش خون شما اکسیژن کمتری دریافت می‌کند. بااین‌وجود، بروز این علائم زمان‌بر است. ممکن است تصور کنید که هرچه میزان ارتفاع بیشتر باشد، بیشتر در معرض هوای رقیق و علائم ناشی از آن قرار خواهید گرفت. لازم است به نکته توجه داشته باشید که مدت‌زمان حضور ما در ارتفاع (جایی که هیپوکسی ممکن است رخ دهد) تنها چند دقیقه است. درنتیجه، علائم ناشی از کمبود اکسیژن و رقیق شدن هوا تنها در عرض چند دقیقه اتفاق نمی‌افتد.

دما

شرایط آب و هوایی، به‌ویژه دما، در ارتفاع پرش نسبت به سطح زمین متفاوت است. معمولاً در هر هزار فوت ارتفاع، دمای هوا بین دو تا سه درجه کاهش می‌یابد. باوجوداینکه شرایط آب‌وهوا، حتی در فصل زمستان نیز در بعضی مناطق برای سقوط آزاد مطلوب است، در ارتفاعات زیاد دمای هوا تا حد زیادی کاهش می‌یابد؛ بنابراین توصیه می‌شود چند دست لباس گرم و دستکش به همراه داشته باشید. همچنین به یاد داشته باشید که هنگام سقوط آزاد در ارتفاعات پایین‌تر، دما به‌سرعت افزایش می‌یابد. ترشح بالای آدرنالین در اولین تجربه سقوط آزاد، ممکن است برخی از ورودی‌های حسی مانند احساس دما را پوشش دهد.

اتساع زمان

یکی از حالاتی که به‌احتمال‌زیاد در حین سقوط آزاد تجربه خواهید کرد، اتساع زمان است. توانایی شما برای درک دقیق گذر زمان در حین سقوط آزاد به چالش کشیده می‌شود. دلیل این اتفاق این است که قشر جلویی مغز که این عملکرد را پردازش می‌کند، خودآگاهی را نیز کنترل می‌کند. در مواقع خطر، مغز، عملکرد قشر جلویی را متوقف کرده و پردازش شناختی را به بخش‌های دیگری از مغز هدایت می‌کند که مسئول افزایش حواس، واکنش‌ها و تصمیم‌گیری هستند.

باوجوداینکه داشتن آمادگی قبلی، حفظ آرامش و تمرین تنفس به مدیریت اضطراب و استرس کمک به سزایی می‌کند، مغز فردی که برای اولین بار پرش را تجربه می‌کند ممکن است قبل یا در حین پرش احساس خطر کند. این مسئله نه خوب است و نه بد، اما به توضیح اینکه چرا یک سقوط آزاد 90 ثانیه‌ای ممکن است سریع‌تر ازآنچه واقعاً هست احساس شود کمک می‌کند (تصور کنید که انجام یک پرش استاندارد 60-45 ثانیه‌ای چگونه است). سقوط آزاد در ارتفاعات بالا به شما کمک می‌کند تا به سقوط آزاد عادت کرده و تمام هیجانات و مناظر شگفت‌انگیزی که دیده‌اید را پردازش کنید.

اضطراب و ترس

داشتن کمی احساس ترس و وحشت در اولین تجربه سقوط آزاد کاملاً عادی است. قرار است از یک هواپیما در ارتفاع 18000 پایی بالاتر از سطح زمین به بیرون بپرید. درواقع، جمله‌ای که از بیشتر افراد درست قبل از پرش می‌شنویم این است که آن‌ها به‌طور هم‌زمان احساس ترس و هیجان می‌کنند. ترس یک پاسخ روانی به خطر پیش رو است. نتیجه ترس، هورمون‌های شادی‌آوری نظیر آدرنالین یا دوپامین و احساسات شگفت‌انگیزی است که مغز در هنگام پرش آزاد می‌کند. داشتن احساس ترس در اولین تجربه پرش کاملاً طبیعی است.

نکته حائز اهمیت این است که این موضوع را درک کنید و این احساس را بپذیرید. خواندن مقالاتی مربوط به سقوط آزاد ازاین‌دست در مورد فرآیند سقوط آزاد دو نفره، بازدید از یک مرکز سقوط آزاد و تماشای افراد دیگر هنگام انجام اولین پرش، تحقیق در مورد آمار ایمنی چتربازی، استفاده از تکنیک حفظ آرامش و تنفس در حین پرش و تمایل به خارج شدن از منطقه امن خود، به شما در غلبه بر ترس کمک می‌کند و یک تجربه جدید و باورنکردنی را برایتان رقم خواهد زد.

ایمنی در سقوط آزاد تندم

چتربازان تازه‌کار اغلب سؤالاتی نظیر: «آیا سقوط آزاد مطمئن است؟ آیا در این رشته خطراتی وجود دارد؟» را می‌پرسند. پاسخ این سؤال این است: بله! درست مانند هر ورزش دیگری، شما در معرض خطر آسیب‌دیدگی یا حتی بدتر از آن هستید؛ اما اگر منطقی به این قضیه نگاه کنیم هنگام رفتن به پیاده‌روی، انجام یک فعالیت ورزشی یا رانندگی نیز همین‌قدر در معرض خطر قرار دارید.

باوجوداینکه افرادی که در مراکز اسکای دایوینگ فعالیت می‌کنند در کار خود بسیار خوب عمل می‌کنند، مربیان بسیار بااستعداد و حرفه‌ای استخدام می‌شوند و از تجهیزات پرش و هواپیما به‌خوبی نگهداری می‌شود و در مواقع لزوم تصمیمات محتاطانه و ایمنی گرفته می‌شود (که نشان‌دهنده سوابق ایمنی آن‌هاست) اما حوادث اتفاق می‌افتند. هرگز نمی‌توان امنیت صد در صد را تضمین کرد و اگر می‌خواهید سقوط آزاد را تجربه کنید، باید خطرات احتمالی آن را بپذیرید.

و حالا چند نکته مثبت! ازنظر آماری چتربازی یک تفریح بسیار ایمن است و سقوط آزاد دو نفره مطمئن‌ترین روش در بین دیگر روش‌های این رشته ورزشی است. در هر 1.000.000 سقوط آزاد دو نفره، تقریباً 3 کشته وجود دارد که ازنظر آماری نرخ 0.003٪ را نشان می‌دهد. این احتمالات را با ورزش‌هایی مانند دوچرخه‌سواری در کوهستان، پیاده‌روی، اسکی و اسنوبرد و حتی دوی ماراتن مقایسه کنید.