بازی پرهیجان با مرگ
دنیای هیجان و ماجراجویی انتهایی ندارد و در زمینه‌های مختلف هر روز تعاریف جدید و پرهیجانی مطرح می‌شود که تجربیات قبلی در برابرش کم می‌آورند. برای آنهایی که پریدن از هواپیما آن هم از ارتفاع ۱۳ هزار پایی (نزدیک به ۴کیلومتر) تکراری شده، دنیای ورزش‌های هوایی، وینگ سوت را پیشنهاد می‌کند که یک دنیا هیجان را در خود جای داده است.
وینگ سوت یا همان لباس بالدار تجربه‌ای است که افراد کمی سراغش می‌روند چراکه رسیدن به پیش‌زمینه آن‌که انجام تعداد قابل‌توجهی (۲۰۰ پرش استاندارد) سقوط آزاد است به‌راحتی به‌دست نمی‌آید. وینگ سوت برای افرادی که تجربه‌اش می‌کنند حس واقعی پرنده بودن است، البته پرنده‌ای که با سرعت سرسام‌آوری حرکت می‌کند و هوا را شکافته و مسیر قابل ملاحظه‌ای را طی می‌کند و سپس با باز شدن چتر به راحتی روی زمین فرود می‌آید.
شکل خاص لباس که مانند بال هواپیما عمل می‌کند باعث می‌شود فرد با سرعت کمتری سقوط کند و در عین حال با سرعت بیشتری پیشروی داشته باشد. به همین دلیل هیجانی که با وینگ سوت تجربه می‌شود نسبت به سایر پرش‌ها متفاوت و البته خطرناک‌تر است و نیاز به مهارت بسیار زیادی دارد.
ایرانی‌های وینگ سوتر
پرواز با وینگ سوت مقدماتی دارد که رسیدن به آن بسیار سخت و زمان‌گیر است. انجام بیش از ۲۰۰پرش استاندارد از ارتفاع ۱۳ هزار پایی (نزدیک به ۴کیلومتر) مجوز شروع یادگیری پرواز با وینگ سوت است. به عبارت دیگر تنها افرادی می‌توانند وارد این رشته از پرواز شوند که ۲۰۰ بار از ارتفاع ۱۳ هزارپایی به‌صورت استاندارد پریده باشند. تعداد ایرانی‌هایی که با این لباس پرواز می‌کنند بسیار محدود است. کم بودن امکانات لازم برای انجام پرش‌های سقوط آزاد منظم و هزینه بالای این ورزش ازجمله موانعی است که باعث می‌شود تعداد افرادی که موفق می‌شوند با وینگ سوت پرواز کنند بسیار محدود باشند. ازجمله ایرانی‌هایی که در این رشته فعال هستند می‌توان به رضا مرادی، سارا ساعتچی، عماد مظلومیان، شهرام تمیمی، نیما ابازری، محسن مداح و ارشا اقدسی اشاره کرد.
مشکلات وینگ سوت در ایران
عماد مظلومیان با داشتن بیش از ۱۰۰۰ پرش سقوط آزاد از هواپیما و تجربه بیش از ۲۰۰ پرواز با وینگ سوت در رابطه با مشکلات و موانع موجود بر سر یادگیری وینگ سوت در ایران می‌گوید: «عدم‌وجود امکانات کافی و در دسترس، نبود مربی کارکشته، نداشتن لباس‌های استاندارد، نداشتن پرش‌های منظم سقوط آزاد ازجمله مهم‌ترین موانع برای تجربه این ورزش فوق‌العاده پرهیجان در ایران است. ایرانی‌ها در این ورزش عموماً در خارج از کشور دوره می‌بینند و پرش و پرواز را تجربه می‌کنند. چهره‌هایی مانند رضا مرادی با داشتن بیش از ۱۷۰۰ سقوط آزاد و بیش از ۷۰۰ پرواز با وینگ سوت فعالیت قابل‌توجهی در این رشته دارد و خانم سارا ساعتچی هم با داشتن بیش از ۱۸۰۰ بار سقوط آزاد و بیش از ۶۵۰ پرواز با وینگ سوت ازجمله ایرانی‌های فعال در این رشته هستند که به دلیل نبود بسترهای لازم در ایران فعالیت خاصی انجام نمی‌دهند.»
انواع روش‌های پرواز با وینگ سوت
سارا ساعتچی نیز درباره انواع روش‌های انجام پرواز وینگ سوت می‌گوید: «در وینگ سوت به دو روش می‌توان پرواز را تجربه کرد که در روش اول پرنده از وسایل پروازی مانند هواپیما یا بالگرد به پایین می‌پرد که ارتفاع بالایی دارند و همین موضوع به معنای داشتن ایمنی بیشتر است و نسبت به روش‌های دیگر خطر کمتری دارد. در روش دوم پرنده‌ها از ارتفاع‌ثابت (بیس جامپ) مانند صخره‌های بلند و عمودی، پل‌ها و آنتن‌های بلند و برج‌ها به پایین می‌پرند که در کنار هیجان فوق‌العاده‌ای که دارد بسیار خطرناک و پرریسک است. هرچند آمار دقیقی از میزان مرگ‌ومیر این روش از پرواز وجود ندارد اما تعداد افرادی که در دنیا به این روش پرواز می‌کنند محدود است و مرحوم مهدی حبیبی از چهره‌های برجسته سقوط آزاد و وینگ سوت در همین نوع پرش جان خود را از دست داده است.»
وی می‌افزاید: «از جمله دلایلی که باعث می‌شود پرش‌های ارتفاع ثابت خطرناک شود نداشتن چتر کمکی و ارتفاع کم است که فرصت برای جبران و بر طرف کردن مشکلات احتمالی پیش آمده وجود ندارد و یک ثانیه غفلت و اشتباه می‌تواند مرگ خلبان را رقم بزند.» در واقع می‌توان این‌طور استنباط کرد که وینگ سوت بیس جامپ نوعی بازی پرهیجان با مرگ است که طرفداران خاص خودش را دارد و روز به روز بر تعداد پرنده‌هایی که با وینگ سوت پرواز می‌کنند و تمایل بیشتری به تجربه این نوع پرواز نشان می‌دهند، افزوده می‌شود.
رکوردداران سرعت و ارتفاع
سرعت پرواز با وینگ سوت بسیار زیاد است و خلبان در حالی که در حال کم کردن ارتفاع است با سرعتی بیش از ۳۰۰ کیلومتر در ساعت پرواز می‌کند که از سرعت سقوط آزاد هم بیشتر است. ۲۲ می ۲۰۱۷ فراسر کورسان، ورزشکار بریتانیایی با ثبت رکورد ۳۹۶ کیلومتر در ساعت رکورد سریع‌ترین پرواز با وینگ سوت را به‌نام خود ثبت کرد. اولین تلاش برای این نوع پرواز سال ۱۹۱۲ انجام شد که یک خیاط فرانسوی با نام فرانس رشلت با لباسی شبیه وینگ سوت تلاش کرد با اختراع جدیدش از برج ایفل به پایین بپرد که در این تلاش ناکام ماند و کشته شد. سال ۲۰۱۳ یک وینگ‌سوت بیس‌جامپر روسی از بخشی از قله اورست با ارتفاع ۷۲۲۰ متری به‌صورت بیس جامپینگ (پرش از ارتفاع ثابت) به پایین پرواز کرد که تا به امروز این رکورد شکسته نشده است. عموما مسافتی که یک وینگ سوت بیس جامپر طی می‌کند بسیار محدود است و رکورد بلندترین مسافت طی شده متعلق به دین پاتر است که در مدت ۳ دقیقه و ۲۰ ثانیه مسافتی معادل با ۷۵۰۰متر را طی کرده است.
نویسنده: سعید ضروری– روزنامه جام جم بهمن 1396
