وینگ‌سوت چیست و چگونه کار می‌کند؟
وینگ‌سوت چیست و چگونه کار می‌کند؟
وینگ‌سوت چیست سئوالی است که مممکن است اگر با ورزش های هوایی تازه اشنا شده باشید ممکن است به ذهن برسد. پرواز با وینگ‌سوت پر ریسک ترین ورزش اکستریم در جهان است، و البته چتربازی با اختراع وینگ‌سوت دگرگون شده است. در این مطلب با نحوه‌ی کارکرد وینگ‌سوت آشنا خواهید شد!
تصور پرواز کردن همانند یک پرنده از ایکاروس در اساطیر یونان گرفته تا ماشین‌های لئوناردو داوینچی همیشه جزئی از رویای دیوانه‌وار و غیرواقعی انسان بوده است. امروزه به لطف وینگ‌سوت این رویا به حقیقت پیوسته است. پرواز با وینگ سوت در سال‌های اخیر به یکی از محبوب‌ترین و هیجان‌انگیزترین رشته در ورزش‌های مخاطره‌آمیز تبدیل شده است. این ورزش به کنترل و تعادل بدنی بسیار خوبی نیاز دارد و ترشح آدرنالین در آن در حداکثرترین سطح ممکن قرار دارد. هدف پرواز با وینگ‌سوت، پرواز کردن در آسمان مانند یک پرنده (یا جت) با سرعت بیش از 200 کیلومتر در ساعت است.
پرواز با وینگ‌سوت چیست؟
پرواز با وینگ‌سوت غیرمتعارف‌ترین ورزش هوایی در جهان است. گفته می‌شود که فرد قبل از پوشیدن لباس وینگ‌سوت باید حداقل 200 چتربازی استاندارد انجام داده باشد. به زبان ساده، پرواز با وینگ‌سوت شکلی از چتربازی است.
تاریخچه‌ی وینگ‌سوت
تاریخچه وینگ‌سوت به اوایل قرن بیستم برمی‌گردد. یکی از اولین آزمایش‌های پرواز در تاریخ، در سال 1912 اتفاق افتاد، زمانی که فرانتس رایشلت، خیاط فرانسوی، در تلاشی ناموفق از برج ایفل با چیزی شبیه ترکیب وینگ‌سوت و چترنجات پرید. اولین وینگ‌سوت در سال 1930 اختراع شد و از آن زمان تا کنون مدل‌های مختلفی از آن بوجود آمده است. با این حال، همگی آنها یک چیز مشترک دارند: بسیار خطرناک هستند و زندگی‌های بسیاری را گرفتند. چترباز فرانسوی به نام پاتریک دی گایاردون[1] در سال 1990 لباس جدیدی با بال غشایی ساخت که ایمن‌تر بود.
فین جری کوآسما[2] و رابرت پکنیک[3] اولین وینگ‌سوت تجاری را ساختند که نشان‌دهنده‌ی تولد واقعی این ورزش است. این دو نفر همچنین مسئولیت دوره‌های آموزشی را برعهده داشتند و برای تغییر تصور پرواز با وینگ‌سوت کمپینی راه انداختند.
عملکرد وینگ‌سوت چگونه است؟
تمرین وینگ‌سوت مستلزم دو جزء اساسی است: وینگ‌سوت و چترنجات. هدف وینگ‌سوت تبدیل سقوط آزاد عمودی به پرواز افقی است، علاوه بر این، برای فرود ایمن روی زمین در انتهای پرش از چترنجات استفاده می‌شود. طراحی‌های متفاوتی از وینگ‌سوت در بازار وجود دارد، اما همگی از تعدادی اصل کلی پیروی می‌کنند. وینگ‌سوت از نایلون (یا هر جنس بادوام دیگری) ساخته شده است و سه بال دارد: دو بال در حدفاصل بین بازوها و بالاتنه و یکی در فضای بین پاها. عملکرد وینگ‌سوت براساس تولید نیروی بالابرنده و تبدیل سقوط آزاد عمودی به حرکت افقی است و این قاعده‌ای کلی است. شکل و طراحی وینگ‌سوت این امکان را فراهم می‌کند تا به میزان قابل توجهی به سمت بالا برود و همین امر سرعت فرود را کاهش می‌دهد و آن را به سُر خوردن افقی تبدیل می‌کند. خلبان وینگ‌سوت می‌تواند جهت و سرعت پرواز را با تغییر زاویه و شکل وینگ‌سوت کنترل کند. با این حال، توجه به این نکته حائز اهمیت است، وینگ‌سوت نیروی بالابرنده‌ی کافی برای شخص فراهم نمی‌کند تا همانند هواپیما به سمت بالا پرواز کند. در عوض، شخص را قادر می‌سازد تا در آسمان با سرعت بالا به صورت افقی سُر بخورد. هنوز هم برای فرود ایمن روی زمین به چترنجات نیاز داریم.
پایین پریدن
سه احتمال موقعیت پرواز در پرش وینگ‌سوت چیست؟
- پرش از یک شیء ثابت: مانند کوه یا ساختمان
- پرش از هر گونه وسیله‌ی ترابری هوایی: مانند هواپیما، هلیکوپتر، بالون هوای گرم
- بیس‌جامپینگ: ساختمان‌ها، پل‌ها یا سازه‌های مشابه
خلبان باید در لحظه‌ی پرش و با توجه به محل پرش از روش‌های مختلفی استفاده کند که تسلط کامل را داشته باشد.
پرواز
عملکرد وینگ‌سوت به حداکثر رساندن سطح کلی بدن به منظور افزایش مقاومت در برابر سقوط عمودی و امکان جابه‌جایی افقی بیشتر است. پرواز با وینگ‌سوت مستلزم مهارت‌های هماهنگی در سراسر بدن از پشت و شانه‌ها گرفته تا باسن و بازوها است. خلبانان باتجربه‌ی وینگ‌سوت قادر هستند تا به ازای هر یک متر عمودی، 3 متر به صورت افقی حرکت کنند.
فرود
هر پرواز وینگ‌سوت بعد از هر دوز مناسب از آدرنالین به پایان می‌رسد. همانطور که می‌توان تصور کرد به رکن دیگری نیاز دارد، زیرا کاهش سرعت در وینگ‌سوت به سختی صورت می‌گیرد. از این رو، خلبان نیاز دارد تا چترنجات خود را در انتهای پرش باز کند. خلبان پس از آن به آرامی روی زمین سُر می‌خورد.
پرواز با وینگ‌سوت رشته‌ای پرخطر است که در آن ایمنی، شرایط آب و هوایی، و برنامه‌ریزی نقش مهمی را ایفا می‌کنند.
برنامه‌ریزی
یکی از مهم‌ترین مراحل در پرواز با وینگ‌سوت آماده‌سازی است. پرواز با وینگ‌سوت رشته‌ای پرخطر است که ایمنی، شرایط آب و هوایی، و برنامه‌ریزی نقش مهمی را در آن ایفا می‌کنند. خلبان اسپانیایی وینگ‌سوت به نام دنی رومان[4] همیشه پرواز خود را قبل از پرش طراحی می‌کند. او می‌گوید: «طراحی به من اعتماد به نفس می‌دهد. آگاهی از ارتفاع دقیق، فاصله‌ی افقی، زمانی که باید چترنجات را باز کنم، عوامل بسیار مهمی برای داشتن پروازی ایمن هستند. نقاشی راه‌حلی ساده برای به تصویر کشیدن همه‌چیز به صورت گرافیکی است».
رکوردهای وینگ‌سوت
یکی از جذاب‌ترین موارد در تمام رشته‌های ورزشی اعم از ورزش‌های هوایی، زمینی یا آبی، برای ورزشکاران این است که در رشته‌ی خود بهترین باشند. در پرواز با وینگ‌سوت رکوردهای بیشماری وجود دارد. در اینجا به برخی از آنها اشاره می‌کنیم:
- مرتفع‌ترین پرش (بیس‌جامپ): 7.700 متر. در 5 اکتبر 2016 والری روزوف[5] از روسیه از کوه چو ایو، مرز بین نپال و تبت، پرید و این رکورد را به نام خود ثبت کرد.
- طولانی‌ترین پرواز: جاناتان فلورز[6] از کلمبیا قبل از باز کردن چترنجات خود به مدت 9 دقیقه و 6 ثانیه با وینگ‌سوت پرواز کرد. این رکورد در 20 آوریل 2012 در لاگواخیرا، کلمبیا، به ثبت رسید.
- بیشترین سرعت: خلبان وینگ‌سوت بریتانیایی به نام فراسر کورسان[7] به سرعت 400 کیلومتر در ساعت دست یافته است که بالاترین سرعتی است که تاکنون انسان توانسته بدون کمک مکانیکی به آن دست پیدا کند. اگر بخواهیم دقیق‌تر باشیم او در پرشی که با قوانین فدراسیون بین‌المللی هوانوردی مطابقت نداشت به سرعت 396.88 کیلومتر در ساعت رسید.
- طولانی‌ترین مسیر: این رکورد متعلق به کایل لابپریس[8] آمریکایی است. او در طول پرواز خود مسافتی به طول 32.094 متر را طی کرد.
- کوچک‌ترین هدف (بیس‌جامپ): پت والکر[9] آمریکایی تکه پارچه‌ای به متراژ 2.88 متر را در ارتفاع 4.5 متری از سطح زمین قرار داد.
- رکورد پرواز: دنی رومان به وینگ‌سوت خود به سرعت 300 کیلومتر در ساعت رسید و در زیر پل پوئنته نوئرو در شهر روندا، اسپانیا، پرواز کرد. رکوردی تحسین‌برانگیز!
[1] Patrick de Gayardon
[2] Finn Jari Kuosma
[3] Robert Pečnik
[4] Dani Román
[5] Valery Rozov
[6] Jhonathan Flórez
[7] Fraser Corsan
[8] Kyle Lobpries
[9] Pat Walker
