خطر پرواز با وینگ سوت چقدر است؟

خطر پرواز با وینگ سوت چقدر است؟

پرواز با وینگ‌سوت، پرواز در آسمان‌ است که در آن هیچ چیز جر یک لباس از جنس الیاف پلاستیکی به شما کمک نمی‌کند. گاهی‌اوقات به آن لباس بالدار نیز می‌گویند، وینگ‌سوت لباسی است که پارچه‌ای محکم و ضخیم بین پاها و زیر بازوها دارد. این طراحی با فراهم کردن سطح بیشتری برای جامپرها باعث می‌شود تا کنترل بیشتری بر پرواز خود داشته باشند. همانطور که می‌دانید، پرواز با وینگ‌سوت هم می‌تواند لذت‌بخش باشد و هم خطرناک.

دو نوع پرواز اصلی با وینگ‌سوت داریم. پروازی که با خروج از هواپیما آغاز می‌شود و مشابه چتربازی استاندارد است، و بیس‌جامپینگ با وینگ‌سوت که از یک شیء ثابت در ارتفاع مانند صخره، کوه، یا ساختمان بلند اتفاق می‌افتد. هر دو پرواز جزو ورزش‌های خطرناک در نظر گرفته می‌شوند، اما چقدر خطرناک است؟ پرواز با وینگ‌سوت از هواپیما با وینگ‌سوت بیس‌جامپینگ چگونه مقایسه می‌شود؟ و آیا با گذشت زمان ایمن‌تر شده است؟

آیا پرواز با وینگ‌سوت از چتربازی خطرناک‌تر است؟

اگر قصد داشته باشید که پرواز با وینگ‌سوت را تجربه کنید، ابتدا و قبل از هر چیز باید چتربازی ماهر شوید. با اینحال، علی‌رغم میزان تخصص و تجربه‌ای که یک وینگ‌سوتر خواهد داشت، هنوز هم بسیار خطرناک است. میزان مرگ و میر چتربازان به طور کلی 1 در هر 1000 پرش است. این رقم تاحدودی به دلیل میزان بالای مرگ و میر در رقابت‌ها و اجراهای نمایشی دقیق نیست؛ چتربازی نمایشی به خاطر افزایش ریسک‌پذیری میزان مرگ و میر بالایی دارد. از نظر آماری احتمال مرگ شما در رانندگی با ماشین در مسافت 1609 کیلومتری بیشتر از چتربازی حرفه‌ای است.

پرواز با وینگ‌سوت حکایت کاملاً متفاوتی است. با وجود میزان مهارتی که وینگ‌سوتر دارد، میزان مرگ و میر آن 1 در 500 تخمین زده می‌شود. این امر باعث می‌شود تا 200 برابر خطرناک‌تر از چتربازی باشد. با توجه به آنچه گفته‌ شد، اکثر قریب به اتفاق اقدامات و مرگ‌ها ناشی از  بیس‌ جامپینگ با وینگ‌سوت است. اکثر حرفه‌ای‌ها تأیید می‌کنند که پرواز با وینگ‌سوت از هواپیما به طور مشخصی از چتربازی خطرناک‌تر است. اما همچنان اعتقاد بر این است که پرواز با وینگ‌سوت از هواپیما هم‌راستا با خطرات چتربازی است، البته در بیس جامپینگ با وینگ‌سوت خطرات بیشتری وجود دارد.

آیا پرواز با وینگ‌سوت خطرناک‌تر از بیس جامپینگ با وینگ‌سوت است؟

پیدا کردن آمار جامع مبنی بر میزان مرگ و میر و حوادث وینگ‌سوت دشوار است. درحالی که مرگ و میر و تصادفات جدی درمورد وینگ‌سوت ثبت شده است، اما هیچ مدرک قابل اعتمادی در مورد تعداد کل پرواز‌های وینگ‌سوت در دسترس نیست. با وجود در دست نداشتن آمارهای قابل اعتماد، کاملاً واضح است که چتربازی با وینگ‌سوت به طور قابل توجهی نسبت به بیس جامپینگ با وینگ‌سوت ایمن‌تر است. این امر به دلیل خطرات اضافی است که بیس جامپینگ به همراه دارد. پرواز در بیس جامپینگ از یک شیء ثابت اتفاق می‌افتد، و معمولاً نسبت به پرش از هواپیما بسیار نزدیک به سطح زمین است. نه تنها باید به محض پریدن مسیر خود را از بین اشیاء خطرناک باز کنید، بلکه در صورت بروز مشکل زمان کمتری برای واکنش نشان دادن دارید.

آیا کسی در پرواز با وینگ‌سوت فوت کرده است؟

ناراحت‌کننده است اما، مرگ و میر از همان آغاز پرواز با وینگ‌سوت همراه بوده است. اعتقاد بر این است که پرواز با وینگ‌سوت مدرن از سال 1981 شروع شده است. از سال 1981 تا 2012، 200 مرگ ناشی از بیس جامپینگ ثبت شده است که 50 مورد آن مربوط به وینگ‌سوت می‌شود. مرگ و میر ناشی از وینگ‌سوت در کوه‌های آلپ اروپا به قدری رایج است که از ماه جولای تا سپتامبر «فصل کشتار» نامگذاری شده است.  از سال 2012 تعداد مرگ و میر در اثر استفاده از وینگ‌سوت سال به سال درحال افزایش بود، تا اینکه در سال 2016 پرواز با وینگ‌سوت مرگبارترین فعالیت مطرح شد؛ 31 مورد مرگ در اثر بیس جامپینگ با وینگ سوت در سال 2016 رخ داد. جاناتان فلورز، دین پاتر، اولی امائول، داریو زانون، و الکساندر پلی تعدادی از بیس جامپرهایی بودند که در سال‌های 2016-2015 درگذشتند. اما خبر فوت بیس جامپر ایتالیایی به نام آرمین اشمیدر بیشتر خبرساز شد. آرمین در حال ضبط مستقیم ویدئویی از پرش خود در فیسبوک بود که فوت کرد.

آیا هنوز هم میزان مرگ و میر ناشی از وینگ‌سوت زیاد است؟

به خاطر میزان بالای مرگ و میر در سال 2016، برخی مناطق دست به کار شدند. تعدادی از مکان‌های محبوب بیس جامپینگ اقدام به برقراری ممنوعیت‌های دوره‌ای کردند تا میزان خطرات را کاهش دهند. یکی از این مکان‌ها شامونی در کوه‌های آلپ فرانسه است. شهردار شامونی تعدادی ممنوعیت فصلی برای پرواز با وینگ‌سوت اعلام کرد تا با میزان بالای آسیب‌ها و مرگ ناشی از آن مقابله کند.

تعداد مرگ و میر در اثر وینگ‌سوت از سال 2016 شروع به کاهش یافتن کرد. 15 فوتی در سال 2017 و 23 فوتی در سال 2018 گزارش شد. در 2 سال آخر تعداد فوتی‌ها بسیار کمتر از ارقام نگران‌کننده‌ی سال 2016 بود. یکی از جنجالی‌ترین مرگ‌ها مربوط به مارک ساتون در آگوست 2013 بود. مارک به انجام حرکات آکروباتیک با وینگ‌سوت مشهور بود که بعد از مراسم افتتاحیه المپیک 2012 تبدیل به ستاره شد. اما یک سال بعد از المپیک در پرواز با وینگ‌سوت فوت کرد. او درحال پرواز با وینگ‌سوت در میان توده‌کوه مون بلان با سرعت 200 کیلومتر بود که به طرز غم‌انگیزی تصادف کرد و جان باخت.

احتمالات فوت در اثر پرواز با وینگ‌سوت چقدر است؟

از آنجا که آمارهای رسمی کمی در دست داریم، محاسبه هر گونه عدد و رقم یا احتمال در مورد میزان خطرناک بودن پرواز با وینگ‌سوت دشوار است. با وجود اینکه آمار مرگ و میر یا آسیب دقیقی وجود ندارد، اما با بررسی فهرست‌های مرگ و میر در جاهای مختلف می‌توانید به آمار دست پیدا کنید. دکتر آمر می‌دان در سال 2012 مطالعه‌ای در مورد خطرات پرواز با وینگ‌سوت انجام داد. دکتر آمر می‌دان بیس‌جامپر و متخصص طب ورزشی بود. وی مؤلف کتاب درسی «ماجراجویی و آسیب‌های ورزش‌های پرمخاطره» بود. او در آمارهای خود به این نتیجه رسید که 72 درصد از پرواز کنندگان با وینگ‌سوت مرگ یا آسیب‌های جدی را تجربه‌ کرده‌اند یا در اطراف خود مشاهده کرده‌اند. وی همچنین خاطرنشان کرد که 43درصد در حین پرواز دچار آسیب‌دیدگی شدیدی شده‌اند. او نتیجه گرفت که 76 درصد از خلبانان وینگ‌سوت که با آنها صحبت کرده بود، قبلاً دچار آسیب‌دیدگی شدید شده بودند یا حتی مرگ از بیخ گوش‌شان گذر کرده بود.

آیا پرواز با وینگ‌سوت ایمن‌تر شده است؟

هنوز به قطعیت نمی‌توان گفت که پرواز با وینگ‌سوت ایمن‌تر شده است. چیزی که بیس جامپینگ را به ورزشی محبوب تبدیل کرده است، خطر است. اوج گرفتن و سرعت گرفتن‌های دیوانه‌وار در این ورزش همه چیز است. پیشرفت‌ در زمینه‌ی فناوری و تجهیزات وینگ‌سوت به این معنی است که خلبانان می‌توانند سریع‌تر لباس خود را باد کنند و تندتر بچرخند و سریع‌تر نیز خارج شوند. با این حال، بسیاری استدلال می‌کنند که اکثر شرکت‌های وینگ‌سوت اجازه می‌دهند تا افراد کم‌تجربه‌تر کمتر این ورزش را انجام دهند. این ورزش هنوز از نظر تنظیم مقررات و سازمان‌دهی ضعیف است.

چگونه می‌توان هنگام پرواز با وینگ‌سوت ایمن‌تر بود؟

انجمن چترنجات ایالات متحده بیان می‌کند که اعضایش برای اینکه بتوانند پرواز با وینگ‌سوت را تجربه کنند،  باید حداقل 200 چتربازی و حداقل 18 ماه تجربه داشته باشند. این یک حداقل تعداد است و اکثر کشورها و سازمان‌های بین‌المللی سطح مشابهی از تجربه را توصیه می‌کنند. وینگ‌سوترها برای اولین بار موظف هستند تا در یک دوره مقدماتی قبل از پرواز شرکت کنند. علیرغم تجربه‌ی شما در چتربازی، مهارت‌ها و تکنیک‌های زیادی وجود دارد که باید قبل از آماده شدن و انجام اولین پرش خود به آنها مسلط شوید. شروع ساده و داشتن تجهیزات مناسب مهم است. لباس‌های وینگ‌سوت انواع مختلفی دارد. وینگ‌سوت‌های پیشرفته‌تر پارچه‌ای اضافی دارند که پروازهای طولانی‌تر و سریع‌تری را امکان‌پذیر می‌کنند. این لباس‌ها می‌توانند ایرپاکت‌ها را بگیرند و خلبان را بچرخانند. وینگ‌سوترهای بی‌تجربه باید از این لباس‌ها به شدت اجتناب کنند. خطر پرواز با وینگ سوت در این مطلب به خوبی توضیح داده شد.